هنوز هم فقط نام "آشویتس" کافی است تا وحشتی سرد را به جان شنونده بیندازد. اردوگاهِ کار اجباری ای که بزرگترین و مجهزترین اردوگاه آلمان نازی به شمار می رفت به طوری که "یونسکو" در سال 1979 این اردوگاهِ مرگ را به عنوان "نماد بی رحمی انسانی نسبت به هم نوعان خود در قرن بیستم " در فهرست میراث جهانی خود ثبت کرد و سالروز آزادسازی این اردوگاه توسط سربازان اتحاد جماهیر شوروی سابق به عنوان روز بین المللی یادبود "هولوکاست" برگزیده شد.
"خالکوب آشویتس" نوشته "هدر موریس" است که "فرشته شایان" آن را ترجمه و نشر "چترنگ" روانه بازار کتابش کرده است.
امتیاز ویژه این کتاب واقعی بودن اتفاقات آن است، رویدادهایی که تا امروز هم می توانند غمی سنگین و اضطرابی جان سوز را بر ذهن و قلب آدمی بکوبند!

کتاب حاضر روایتیست عاشقانه از پایبندی لالی و گیتا به عشقشان در دورانی آکنده از اندوه و وحشت. این اثر داستان زندگی لالی سوکولوف، یکی از هزاران زندانی در اردوگاه آشویتس را در بحبوحه جنگ جهانی دوم بیان می‌کند که وظیفه خالکوبی شماره بر ساعد تازه واردان به اردوگاه به او سپرده شده بود.

داستان از زبان مردی یهودی و اهل اسلواکی به نام «لالی سوکولوف» روایت می شود که در آپریل سال 1942 در زمان جنگ جهانی دوم به کمپ های کار اجباری در آشویتس فرستاده می شود. از آنجا که لالی زبان های اسلواکی، آلمانی، فرانسوی، روسی، مجارستانی و کمی لهستانی را می دانست نازی ها این را می فهمند که او قادر است به چند زبان صحبت کند و او را به عنوان خالکوب اردوگاه برمی گزینند. او وظیفه داشت هر روز بر روی ساعد دست بی شمار زندانیانی که به اردوگاه آورده می شدند، شماره ای را خالکوبی کند. به عبارت دیگر زمانی که زندانیان وارد آشویتس می شدند دو انتخاب وجود داشت: در صورت قوی و جوان بودن برای کار اجباری انتخاب می شدند یا افسران نازی آنها را برای اعدام فوری به اتاق های گاز یا کوره های آدم سوزی می فرستادند...
در مورد زندانیان (زنان، مردان و کودکان) هیچ استثنایی معمولا وجود نداشت و اول از همه موهای آنان تراشیده می شد و پس از آن "نام" و "هویتشان" را از دست می دادند و به یک "شماره" تبدیل می شدند تا به نوعی تحقیر شوند فقط به دلیل یهودی بودن، کولی بودن، زندانی بودن و انسان بودن!
لالی روی دست آنها شماره ای را خالکوبی می کرد و طی مدت دو سال و نیم اسارت، شاهد هولناک ترین قساوت ها و وحشی گری های بشر در آشویتس بود. و بر اساس شعار" نجات یک انسان، نجات جهان است" سعی می کرد تا با استفاده از موقعیتی که در اردوگاه داشت غذا، دارو و... را به دیگر زندانیان برساند و بارها جان بعضی زندانیان را که تا دمِ مرگ و حتی اعدام رفته بودند نجات و رهایی بخشد!
ماجرای "خالکوب آشویتس" از آنجا جذاب تر می شود که روزی عده ای زندانی به اردوگاه آورده می شوند و در این میان توجه لالی به دختری زیبا به نام "گیتا" با چشم های نافذ قهوه ای جلب می گردد و پس از آن، کتاب داستان نبرد دو انسان در بدترین شرایط برای "زنده ماندن" را روایت می کند و قدرت "عشق" و "امیدواری" که تا چه حد می تواند عاملی محکم برای تحمل شرایط نفسگیر و سخت باشد!
"هدر موریس" در مورد کتابش می نویسد:" خالکوب آشویتس داستان دو انسان معمولی است که در زمانی منحصر به فرد زیسته و نه تنها آزادی بلکه احترام، نام و هویتشان از آنها گرفته شده است"
"لالی" با نام اصلی "لودویگ لیل آیزنبرگ' در سال های آخر عمرش تصمیم گرفت رازهای هولناک آشویتس را فاش سازد چرا که پیش از آن از این مسأله بیم داشت که به همدستی با نازی ها متهم شود.
لالی با این شعار زندگی کرد: «اگر صبح از خواب بیدار شوی، معجزه است.»

این کتاب، داستان عشق، رنج و وحشت زندانیان و خوی وحشی و عطش سیری ناپذیر نازی هاست که انسانی را به کوره های مرگ می فرستادند بدون هیچ عذابِ وجدانی!
"خالکوب آشویتس" با متنی ساده و روان و فضاسازی بسیار خوب انتخاب مناسبی است برای افرادی که به وقایع جنگ جهانی علاقه دارند تا در کنار یک داستان غم انگیز واقعی زیبایی های یک رابطه عاشقانه را نیز تجربه کنند.