معرفی کتاب

معرفی نویسنده

خلاصه‌ای از کتاب

جملاتی از متن کتاب

• 1- اگر ادبیات نبود، دنیا چیزی کم داشت. شاید در نقصانِ دنیایِ بدونِ ادبیات تردید داشته باشیم، اما بی‌شک اگر ادبیات نبود، در من چیزی گم بود. ادبیات است که روحِ سرکشم را رام می‌کند، که فکرِ نخراشیده‌ام را صیقل می‌دهد، که حسِ لطیفِ زنانه‌ام را نوازش می‌کند.   واژه اگر نبود، افکار درون ذهن منجمد می‌شد، می‌پژمرد. شعر اگر نبود، عشق و مهرِمادری در این روزگار سیال، نادیده گرفته، و به دستِ‌فراموشی سپرده می‌شد. و ترانه اگر نبود، دنیا چه بی‌موزون و بی‌تحرک می‌شد.   شعر اگر نبود؛ ادبیات اگر نبود؛ به یقین من انسانی دیگرگونه بودم.   شاید کمی زمخت‌تر، شاید قدری لجوج‌تر؛ شاید لَختی نامهربان‌تر؛ شاید اندکی ناآرام‌تر؛ شاید پاره‌ای تنهاتر؛ سردرگم‌تر؛ بی‌احساس‌تر؛ کج‌خُلق‌تر؛ و بی‌معناتر.   ادبیات است که موجب سبکیِ روح و صفایِ باطنم می‌شود. بدون ادبیات، خیال -این پرنده‌ی نازک‌اندیشِ رها- به بند کشیده می‌شد. و اوهام، بی‌مهابا و افسارگسیخته می‌تاخت. من فکر می‌کنم ادبیات برای تعدیلِ هستی آفریده شده است.  
• 2- ادبیات، عشق و تمنا و رابطه‌ی جنسی را عرصه‌ای برای آفرینش هنری کرده است، در غیابِ ادبیات، اروتیسم وجود نداشت، عشق و لذت و سرخوشی بی‌مایه می‌شد و از ظرافت و ژرفا و آن گرمی و شوری که حاصل خیال‌پردازیِ ادبی است بی‌بهره می‌ماند.
• 3- جامعه‌ای که ادبیات مکتوب ندارد، در قیاس با جامعه‌ای که مهم‌ترین ابزار ارتباطی آن یعنی کلمات، در متون ادبی پرورده شده و تکامل یافته، حرفهایش را با دقت کمتر، غنای کمتر و وضوح کمتر بیان می‌کند. جامعه‌ای بی‌خبر از خواندن که از ادبیات بویی نبرده، همچون جامعه‌ای از کرولال‌ها دچار زبان‌پریشی است و به سبب زبان ناپخته و ابتدایی‌اش مشکلات عظیم در برقراری ارتباط خواهد داشت. این در مورد افراد نیز صدق می‌کند. آدمی که نمی‌خواند ، یا کم می‌خواند یا فقط پرت‌وپلا می‌خواند، بی‌گمان اختلالی در بیان دارد، این آدم بسیار حرف می‌زند اما اندک می‌گوید، زیرا واژگانش برای بیان آنچه در دل دارد بسنده نیست.