ایوسیف الکساندروویچ برودسکی، مشهور به جوزف برودسکی. او خودش را شاعری روس و جستارنویسی انگلیسی می نامد که پس از تبعید، شهروند آمریکا شد. به زبان روسی می سرود و سپس اشعارش را به انگلیسی ترجمه می کرد. از مضمون های رایج آثارش می توان به تبعید، فقدان، خاطره، وطن، و معنای مرگ و زندگی اشاره کرد.
اگر حافظه یاری کند»، هشتمین جلد از مجموعه‌ «جستار روایی» نشر

تبعید هر آدمی را، به‌خصوص هر نویسنده‌ای را، دو پاره می‌کند؛ یک پاره گذشته‌ای است که با زبان خودت به آن فکر می‌کردی و بخشی از هویت توست و دیگری اکنونی که در آن سرگشته و با لکنت می‌کوشی زندگی کنی و به یاد آوری. جوزف برودسکی، برنده‌ی نوبل ادبیات سال 1987، در چنین جایی ایستاده است. او هر چند زندگی‌اش حتی در تبعید هم به روسیه گره خورده بود، هیچ‌ وقت حکو