معرفی کتاب

معرفی نویسنده

خلاصه‌ای از کتاب

جملاتی از متن کتاب

• 1- صبح، دریا تیره و کدر است. ماسه‌های ته‌نشین‌شدهٔ «رود سیاه بزرگ» و تامارَن که غبارهای آتشفشانی هستند آن را به این شکل نشان می‌دهند. موقعی که به سمت شمال یا مورَن که در جنوب است برویم، رنگ دریا روشن می‌شود. دنی در ماندآب و پناه صخره‌ها ماهی صید می‌کند. می‌بینم که با پاهای بلندش مانند مرغ ماهی‌خوار، با چوب بلند مخصوص ماهی‌گیری‌اش در آب جلوِ می‌رود. نه از توتیاهای خاردار می‌ترسد نه از خرچنگ‌ها. میان حوضچه‌های آب تیره‌رنگ جوری که هیچ سایه‌ای پشت‌سرش نیفتد حرکت می‌کند. هر چه جلوتر می‌رود، بیشتر مرغ‌های ماهی‌خوار و مرغ‌های دریایی را پریشان می‌کند و آن‌ها را به پرواز درمی‌آورد. تماشایش می‌کنم که در آب سرد پای برهنه جلوِ می‌رود. بارها از او خواسته‌ام بگذارد همراهش بروم، اما نپذیرفته. می‌گوید هنوز خیلی کوچک هستم، می‌گوید نگهبانِ روحِ من است. می‌گوید پدرم مرا دست او سپرده. حقیقت ندارد، پدرم هرگز با او در این‌باره حرفی نزده. اما وقتی می‌گوید «نگهبان روح من است.» خوشم می‌آید. من فقط تا ساحل همراهش می‌روم. پسرعمویم فردینان هم، گرچه کمی از من بزرگ‌تر است چنین اجازه‌ای ندارد، لور هم همین‌طور، چون دختر است. دنی را دوست دارم، رفیقم است. پسرعمویم فردینان می‌گوید او نمی‌تواند دوست ما باشد چون سیاه‌پوست است و نوهٔ کوکِ آشپز. اما من به این چیزها اهمیتی نمی‌دهم. فردینان چون حسودی‌اش می‌شود این حرف را می‌زند، او هم دلش می‌خواهد از میان کشتزارهای نیشکر تا ساحل دریا بیاید. موقعی که دریا کاملاً فرو نشسته، یعنی صبح خیلی زود، صخره‌های سیاه نمایان می‌شوند. تالاب‌هایی هستند با آب تیره و بعضی دیگر با آبی چنان زلال انگار چراغی در آن‌ها روشن است. توتیاهای خاردار خود را به شکل گوی بنفشی درآورده و شقایق‌های نعمانی، کاسبرگ‌های سرخ‌شان را از هم باز کرده‌اند و نوع دیگری از ستاره‌های دریایی، پاهای بلند پشم‌آلودشان را به‌کندی حرکت می‌دهند. دنی با نُک چوب بلندش در آن دورها دنبال خرچنگ‌ها می‌گردد.