معرفی کتاب

معرفی نویسنده

خلاصه‌ای از کتاب

جملاتی از متن کتاب

• 1- لولا شاد به نظر می‌رسید و بوریس رو گرداند. خوشش نمی‌آمد وقتی لولا آن قیافه را داشت به او نگاه کند. مغموم شده بود. به نظر مرد مسخره می‌آمد ولی کاری نمی‌توانست کرد. هرکاری که از او انتظار می‌رفت، انجام می‌داد. به لولا وفادار بود. اغلب به او تلفن می‌کرد، هنگامی که زن از سوماترا باز می‌گشت هفته‌ای سه بار به دیدنش می‌رفت، و در آن شب‌ها در آپارتمان زن می‌خوابید. بقیه‌اش موضوع رفتار بود. سن هم مطرح بود. افراد مسن اوقاتشان تلخ می‌شود، و طوری رفتار می‌کنند که انگار جانشان در خطر است. یکبار، زمانیکه بوریس بچه بود، قاشق از دستش به زمین افتاد. وقتی به او گفتند قاشق را بردار، امتناع کرده و از جا در رفته بود. بعد پدرش، با لحنی شاهانه که هرگز فراموش نمی‌شد، گفته بود: «خوب، من برش می‌دارم.» بوریس قامت بلند پدر، و سر بی‌موی او را دیده بود که خم شده بود و صداهای گوناگونی به گوشش رسیده بود. تمام اینها توهین به مقدسات بود و تحمل‌ناپذیر، و او بغضش ترکیده بود. از آن پس بزرگترها را افراد بزرگ و ناتوان دیده بود. اگر خم می‌شدند، فکر می‌کرد در آستانه شکست‌اند؛ اگر می‌لغزیدند و می‌افتادند، حالتی که ایجاد می‌شد میل به خنده بود و انزجار توأم با ترس؛ و اگر در چشمان آنها اشک حلقه می‌زد، مثل لولا در آن لحظه، حیرت می‌کرد. اشک افراد بزرگتر یک فاجعه روحانی بود، مثل اشکهایی که خداوند بر شرارت بشر می‌ریزد. البته، از یک سوی دیگر، وی به لولا به خاطر احساساتی بودنش، احترام می‌گذارد. ماتیو برایش توضیح داده بود که هر انسانی باید عاطفه داشته باشد. و دکارت هم چنین گفته بود.