معرفی کتاب

معرفی نویسنده

خلاصه‌ای از کتاب

جملاتی از متن کتاب

• 1- اینشتین: شما جنگ رو دوست دارین؟ ولگرد: انگار ازم بپرسین مرگ رو دوست دارم. آقا من که جایزه‌ی نوبل رو نبردم، حتا جایزه‌ی نوبل گدایی یا چاقوتیزکنی رو، پس دنبال سؤال‌های احمقانه نمی‌رم. جنگ، سر می‌رسه، چه بخوای چه نخوای، ازش هم گریزی نیست. مثل مرگ. اینشتین: اشتباهه. جنگ تنها راه‌حل اختلاف‌ها نیست. من مذاکره رو ترجیح می‌دم، بالا بردن اخلاقیات رو. درحالی که قرن‌هاست تربیت مردم رو به ارتشی‌ها سپرده‌ن. چرا دیگه. کتاب‌های درسی رو بخونین. کلی ستایش و تعریف و تمجید از مرزوبوم. از سلطنت، از ملت. تقدیر از امپراتورهای پیروز، از فرمانده هان زیرک، این هیولاهایی که پشت سرشون هزاران جسد به جا می‌ذارن. با بوق و کرنا از پیروزی‌هاشون حرف می‌زنن، درحالی که این پیروزی‌ها درواقع شکست بشریته. پسرتون از حکومت اطاعت کرد. کار حکومت چیه؟ محافظت از افراد، فرصت دادن به انسان‌ها برای این‌که به آرزوهایشان جامه‌ی عمل ببخشن با شغلشون با هنرشون، با خانواده‌شون. حکومت باید خدمتگزار ما باشه نه ما برده‌ش. انسان باید در اوج عزت باشه و زندگیش مقدس و محترم. به نظر من حکومت وقتی ما رو مجبور به عملیات نظامی می‌کنه، عملی غیرقانونی مرتکب می‌شه، وقتی ما رو وادار به قتل و خونریزی می کنه ما رو مرتکب عملی غیراخلاقی می کنه. در این صورت به مأموریتش خیانت کرده. من هم مثل شما جنگ نمی‌خوام. مبارزه برای صلح یعنی روح تفاهم دمیدن و باعث انقلاب اخلاقی شدن. ولگرد: چه طوری؟ اینشتین: اول باید احساسات ملی‌گرایی رو از بین برد، چون این مثلاً عشق به خودی‌ها منجر به نفرت از سایرین می‌شه. دوم این‌که باید جوان‌ها را متقاعد کرد که سربازی نرن. بهتر نیست که از این وقت و پول استفاده کنیم برای تربیت مغزهایی که زندگی براشون محترم و باارزشه؟ سوم این‌که باید صنعتی که مخفیانه از ملی‌گرایی حمایت می‌کنه، نابودشه. در اين مورد معتقدم که نباید نصفه‌نیمه عمل کرد. پایان کامل، خلع سلاح دایمی. باید حکومت‌ها از استقلال شون و از قدرت نظامی شون به نفع جامعه‌ی ملل چشم‌پوشی کنن. در صورت بروز اختلاف، از حکم دادگاه بین‌المللی تبعیت کنن. آینده‌ی ما در گرو دولت جهانی است. در این صورت بشریت همونی می شه که آرزوش رو داریم. و یک روز، یک روز دور دست شاید، ولی یک روز نورانی، جنگ به کل از بین خواهد رفت و حتا کلمه‌ش، به جای این‌که کسی رو به وحشت بندازه، تنها یادآور دیوانگی باورنکردنی اجدادمون خواهد شد.