جیمز هالیس، مقداری بینش روان‌­شناختی را در خوانندگان کتابهایش پیش ­فرض می‌داند، ولی تصور نمی‌کند که ما قدرت اخلاقی برای تحمل کردن تضادهایمان، درگیری‌هایمان در روابط‌‌مان، و ترس‌های گوناگون‌مان را داریم. او همچنین تصور نمی‌کند که ما از لحاظ اخلاقی آنقدر قوی هستیم که بتوانیم بر اساس بینش‌های خود‌مان کاری کنیم. با این حال، او به ما کمک می‌کند چیزهایی

اگر سؤالات ما در نیمه‌ی دوم زندگی این‌ها باشند؛ من چگونه می‌توانم به امنیت مالی دست پیدا کنم؟، چگونه خوشبخت شوم؟، چگونه می‌توانم کسی را پیدا کنم که مراقب من باشد؟، چگونه می‌توانم کاری کنم که دیگران مرا دوست داشته‌باشند؟؛ در این صورت زندگی ما محدود خواهد شد. زیرا با وجود این که این دغدغه‌ی خاطرها طبیعی و قابل درک هستند، برای دستور کار روح در نیمه‌ی‌