معرفی کتاب

معرفی نویسنده

خلاصه‌ای از کتاب

جملاتی از متن کتاب

• 1- از این رو در نهایت چندان عجیب نیست (و بنابراین نباید چندان مایهٔ نگرانی باشد) که هنگام پرس و جو در باب اینکه با زندگیِ شغلی‌مان بهتر است چه کنیم، نتوانیم پاسخی سرراست و تر و تمیز ارائه دهیم. این صرفاً نمونهٔ دیگری است از این قاعده که ذهن ما متأسفانه عضلاتِ خودتامل‌گرِ ضعیف و بی‌بنیه‌ای دارد. از آنجا که ذهن نمی‌تواند به‌سادگی به برنامهٔ شغلیِ روشنی برسد، اما در عین حال مادهٔ خام لازم برای چنین برنامه‌هایی در آن وجود دارد، باید زمان قابل‌توجهی را صرف این کنیم که آگاهانه شواهد مرتبط را گرد آوریم، کتابخانه‌ای از آن‌ها بسازیم، در باب آن‌ها بیندیشیم و تحلیلشان کنیم؛ و یقین داشته باشیم که این افکار سرگردان و ادراکاتِ حسیِ گریزپا سرانجام روزی به‌شکل گزاره‌ها و جملاتی روشن و مشخص درمی‌آیند. البته در مسیر انجامِ این کار پیچیدگی‌هایی نیز وجود دارد (در ادامه به آن‌ها خواهیم پرداخت)، اما مانع اصلیِ آغاز کردنِ این فرآیند این احساس بد است که این کاری ناجور است و انجامش حتی لازم نیست. کوشش برای فهمِ شخصیتِ شغلی‌مان باید با تصدیق اولیهٔ این واقعیت آغاز شود که ذهن ما دچار ابهام طبیعی و بی‌بنیه‌گیِ فکری است؛ بی‌آنکه دستخوش این احساس شویم که گرایش‌های نهانیِ ذهن و روانمان شرم‌آور و یا اینکه نشانهٔ هرگونه ضعف شخصیتی هستند.
• 2- با اینکه مسئله‌ی تعیین یک هدف شغلی، مشکلی جدی و فراگیر است، اما تاکنون آنچنان که شایسته است به قدر کافی، گسترده و دقیق به آن پرداخته نشده است. در واقع عموماً سردرگمی‌هایمان را، در مورد انتخاب مسیر شغلی، نقطه ضعفی می‌دانیم که فقط اندکی آزارنده است و تأثیر چندانی بر کسانی ندارد که دچارش هستند. سردرگمی را خیلی ساده نشانه‌ی گیجی و بی‌عملی می‌دانیم، نشانه‌ی اینکه به شکلی غیرمنطقی غرغرو یا مشکل‌پسند هستیم. چه بسا آن را از تبعات بد عادتی و ناز کردن بدانیم («باید به‌خاطر داشتنِ این شغل شاکر هم باشی») یا آن را علامت آزارنده‌ی فقدان تعهد کاری و یا بوالهوسی بدانیم. اما به این دلیل به چنین قضاوت‌های نسبتاً تند و زننده‌ای در مورد خودمان می‌رسیم که تحت طلسم ایده‌ای سترگ و اغلب ویرانگر هستیم، که می‌توان آن را «اسطوره‌ی رسالت» نامید. این اسطوره از تجربیات دینی خاصی سرچشمه گرفته است، که با اینکه نادر هستند اما بسیار پرعظمت و ارزشمند محسوب شده‌اند و در تاریخ غرب محبوبیت بیش از حدی کسب کرده‌اند. این تجربه‌ها در آن لحظاتی پیش می‌آمدند که خداوند فردی را به سوی خویش فرامی‌خواند گاهی به واسطه‌ی یک فرشته و گاهی مستقیماً از فراز ابرها با او سخن می‌گفت و به او فرمان می‌داد که زندگی‌اش را وقف خداوند کند. یکی از این قصص برجسته داستان زندگی سن آگوستین فیلسوف (354 430 میلادی) است، که در اواسط عمر با دستور الهی پیشه‌ی خویش را تغییر داد. او ابتدا مشرک و استاد ادبیات بود اما به اسقفی مسیحی و کاتولیک تبدیل شد. این دگرگونی عظیمی بود، اما نیازی نبود که آگوستین خودش طرح آن را بریزد. در 386 میلادی که ازقضا در میلان به‌سر می‌برد، روزی برای گردش بیرون رفت. او ندای کودکی را شنید که آوازی می‌خواند که تاکنون هرگز نشنیده بود. هم‌سرایان یک صدا می‌خواندند «به دست گیر، به دست گیر» و آگوستین این ندا را فرمانی از جانب خدا دانست. او کتاب مقدس را برداشت و نخستین آیه‌ای را که پیش چشمانش ظاهر شد قرائت کرد و دقیقاً همان آیه‌ای که چشمش به آن افتاد به وی گفت زندگی‌اش را تغییر دهد و به شخصیتی تبدیل شود که امروز می‌شناسیم؛ او به کشیش و متفکر کاتولیک بزرگی تبدیل شد.