معرفی کتاب

معرفی نویسنده

خلاصه‌ای از کتاب

جملاتی از متن کتاب

• 1- افراد زمانی به رهبر خود اعتماد می‌کنند که عملکرد رهبر موجب ایجاد احساس امنیت روانی شود. این به معنای راهنمایی کردن آن‌ها در مورد کاری است که برای آن آموزش دیده‌اند. یعنی فرد باید آزادی مسئولانه را تجربه کند. رئیس کالی توضیح می‌دهد در سیستم قدیمی به افراد گفته می‌شد 1، 2، 3 و 4 را انجام بده و تکرار کن. در مقابل، در سیستم جدید وقتی افسران یک مشکل یا فرصت را می‌بینند می‌گویند «جالب نیست اگر...». رئیس کالی هم به آن‌ها اجازه می‌دهد نظرشان را توضیح دهند. این هسته‌ی حکمرانی تک به تک است. رهبری خوب و تیم‌های مبتنی بر اعتماد موجب می‌شوند اعضای تیم به بهترین شکلی که می‌توانند کار کنند. نتیجه، فرهنگی است که در آن به جای استفاده از راه‌حل‌های موقت و سطحی، مشکل حل می‌شود. این فرق بین جریمه‌های زیاد در یک تقاطع پرتصادف و تلاش برای کاهش دادن تعداد تصادفات در این نقطه است. همچنین مانع حکمرانی متعصبانه می‌شود که نتیجه‌ی سیستم معیوب و پرمعیار ارزیابی و تقدیر است. برای مثال، واحد دوچرخه دپارتمان پلیس از یک مسیر دوچرخه سواری بلااستفاده باخبر بود و تصمیم گرفت از این فرصت استفاده کند. آن‌ها اطلاع‌رسانی کردند که همه‌ی بچه‌ها می‌توانند در این مسیر دوچرخه سواری کنند، پرش یاد بگیرند و با ماموران پلیس دونات مجانی بخورند؛ اسم این طرح خاک، پرش و دونات گذاشته شد. ماموران با دونات‌های اهدایی یک فروشگاه محلی، یک میز و دوچرخه‌های خود به این مکان رفته و منتظر می‌ماندند. بار اول انتظار می‌رفت بچه‌های کمی در این طرح شرکت کنند. با‌این‌حال، بیش از چهل نفر از راه رسیدند و این رقم در ماه‌های بعدی ثابت ماند. این طرح به فرصتی بزرگ برای تعامل با جامعه تبدیل شد. بیشتر ما تنها زمانی با مامور پلیس صحبت می‌کنیم که مشکلی پیش آمده باشد یا بخواهیم خود را از دردسر رها کنیم. این ماموران می‌خواستند فراتر از یک بار حضور در مدارس با بچه‌ها آشنا شوند و بچه‌ها نیز آن‌ها را بشناسند. در این طرح هیچ سخنرانی یا درخواستی از طرف پلیس وجود ندارد. ماموران فقط با بچه‌ها دوچرخه سواری می‌کنند.
• 2- در بازی های محدود، شرکت کننده های مشخص و معلومی داریم. این بازی ها قوانین ثابتی دارند. و یک هدف از پیش تعیین شده هست که در صورت دستیابی به آن، بازی تمام می شود. مثلا فوتبال یک بازی محدود است. همه ی بازیکنان لباس های یک دستی می پوشند و به راحتی قابل شناسایی اند. مجموعه ای از قوانین وجود دارد و برای اجرای آن ها از داور بهره می گیرند. تمامی بازیکنان توافق کرده اند که از این قوانین پیروی کنند و در صورت قانون شکنی، جریمه خواهند شد. همگی موافق اند که هر تیمی که در طول بازی گل بیشتری بزند برنده ی بازی خواهد بود، بازی به پایان می رسد و همه به خانه هایشان می روند. در بازی های محدود، همواره یک آغاز، میانه و پایان خواهیم داشت. اما در بازی های نامحدود، بازیکنانی معلوم و نامعلوم شرکت دارند. هیچ قانون دقیق یا از پیش تعیین شده ای وجود ندارد. اگرچه یک سری رسومات و قوانین کلی درباره ی عملکرد بازیکنان وجود دارد، اما در این مرزهای گسترده و نامحدود، همه ی بازیکنان می توانند به دلخواه خودشان عمل کنند. و می توانند هر زمان که خواستند، این رسومات را رعایت نکنند. هر بازیکن می تواند روش و سبک بازی مختص خودش را انتخاب کند. و می تواند هر زمان و بنا به هر دلیل، نحوه ی بازی خود را تغییر دهد.
• 3- بازی های نامحدود، افق های زمانی نامحدودی دارند. و ازآنجایی که هیچ خط پایانی وجود ندارد، عملا نمی توان انتهایی را برای بازی های نامحدود متصور شد و در آن ها، چیزی به عنوان «پیروزی» نداریم. در یک بازی نامحدود، هدف اصلی این است که در بازی بمانید و به حضور خود تداوم ببخشید.
• 4- وقتی علیه یک هدف کار می کنید، توجه خود را معطوف به ارائه ی واکنش به حرکات دیگران خواهید کرد. اما وقتی برای یک هدف کار می کنید، توجه تان را بر ساخت یک آینده ی جدید می گذارید و قوه تجسم تان را فعال خواهید کرد.
• 5- منبع مقاومت در کسب و کار چیز دیگری است. رهبران شرکت ها عقیده دارند که کسب وکار باید حرفه ای باشد نه شخصی. یعنی رهبر باید هدایت کننده عملکرد باشد و نیازی نیست کاری کند تا کارمندان احساس خوبی داشته باشند. ولی واقعیت این است که نمی توان از احساسات اجتناب کرد. شما انسان هستید و قطعآ در محل کار خود احساس سرخوردگی، هیجان، خشم، انگیزه، سردرگمی، رفاقت، حسادت، اعتماد به نفس یا نا امنی کرده اید. به هیچ وجه نمی توان احساس را هنگام کار کردن خاموش کرد. احساس امنیت برای ابراز احساسات را نباید با فقدان حرفه ای گرایی عاطفی اشتباه گرفت. البته اگر از دست یکی از اعضای تیم ناراحت باشیم نمی توانیم خشمگین شده و گروه را ترک کنیم. یک انسان بالغ باید رفتار محترمانه مودبانه و با ملاحظه داشته باشد. با این حال، منظور این نیست که می توانیم احساسات خود را خاموش کنیم یا باید برای این کار تلاش کنیم. انکار ارتباط بین احساسات و عملکرد نتیجه طرز فکر محدود در مورد رهبری است.