معرفی کتاب

معرفی نویسنده

خلاصه‌ای از کتاب

جملاتی از متن کتاب

• 1- همین که چشم باز کرد، فهمید؛ فهمید که تبدیل شده است به گرگور سامسا. طاق باز خوابیده و به سقف خیره شده بود. کمی زمان برد تا چشم‌هایش به تاریکی اتاق عادت کند. سقف از آن سقف‌های معمول و متداول به نظر می‌رسید؛ از آن سقف‌ها که همه‌جا به چشم می‌خورند. زمانی رنگ سفید یا کرم روشن خورده بود اما سال‌ها گردوخاک و کثافت به رنگ شیر فاسد درش آورده بود. هیچ گچ‌بری‌ای، هیچ ویژگی خاصی نداشت. بی پیام. بدون طرح و نقش. وظیفه‌ی خود را صرفا به عنوان بخشی از ساختمان به درستی ایفا می‌کرد اما از این فراتر نمی‌رفت.
• 2- همان‌طور طاق باز سرش را آرام چرخاند و بقیه‌ی اتاق را نگاه کرد. هیچ اثاثی جز تختی که رویش خوابیده بود به چشم نمی‌خورد. نه کمد، نه میز، نه صندلی. روی دیوارها نه تابلویی بود، نه ساعت، نه آینه. نه لامپی بود، نه نوری. کف اتاق هیچ قالی یا موکتی قابل تشخیص نبود. چوب لخت. کاغذ دیواری طرح پیچیده‌ای داشت اما چنان قدیمی و رنگ و رو رفته بود که در این نور کم محال بود بشود از جزئیاتش سر در آورد.
• 3- تنگو کتابش را بیرون آورد و با صدایی واضح و قابل شنیدن شروع کرد و داستان را به آرامی خواند و در این میان دو سه بار هم برای تجدید نفس توقف کرد. هر بار که خواندن را متوقف می کرد نگاهی به پدرش می انداخت اما هیچ واکنش متمایزی در صورت پدرش مشاهده نمی کرد. آیا از داستان لذت می برد؟ نمی توانست تشخیص بدهد. پس از به پایان رساندن داستان، پدرش پرسید: «این شهر گربه ها تلویزیون هم داره؟» «داستان تو آلمان دهه ی سی نوشته شده. اون موقع هنوز تلویزیون نداشتن اما رادیو چرا.» پدرش که انگار با خودش حرف می زد پرسید: «گربه ها شهر رو ساختن یا آدم ها قبل از اینکه گربه ها برای زندگی به اونجا بیان شهر رو ساخته بودن؟
• 4- وقتی قطار ایستگاه توکیو را ترک کرد، تنگو کتاب جلدنازکی را که همراهش بود بیرون آورد. یک مجموعه داستان کوتاه بود که حول موضوع سفر گردآوری شده و یکی از داستان هایش «شهر گربه ها» نام داشت؛ اثری خیالی از یک نویسنده ی آلمانی که تنگو نمی شناخت. طبق مقدمه ی کتاب، داستان در فاصله میان دو جنگ جهانی نوشته شده بود. در داستان، مردی جوان به تنهایی و بدون هیچ مقصد مشخصی در حال سفر است. با قطار سفر می کند و در هر ایستگاهی که علاقه اش را برانگیزد پیاده می شود. اتاقی می گیرد، به دیدن مناظر می رود و هر اندازه که دوست داشته باشد اقامتش را ادامه می دهد. اشباع که شد، قطار دیگری را سوار می شود. همه ی تعطیلی هایش را این گونه سپری می کند. یک روز از پنجره ی قطار رودخانه ی زیبایی به چشمش می خورد؛ تپه های سبز با شیب ملایم، تن داده بر پیچ وخم جریان آب، و پایین دستشان شهر دلپذیر کوچکی با یک پل سنگی سال خورده. قطار در ایستگاه شهر کوچک توقف می کند و مرد جوان با کیفش پیاده می شود. کس دیگری پیاده نمی شود و به محض پیاده شدن مرد جوان، قطار راه می افتد.
• 5- همین که چشم باز کرد، فهمید؛ فهمید که تبدیل شده است به گرگور سامسا. طاق باز خوابیده و به سقف خیره شده بود. کمی زمان برد تا چشم هایش به تاریکی اتاق عادت کند. سقف از آن سقف های معمول و متداول به نظر می رسید؛ از آن سقف ها که همه جا به چشم می خورند. زمانی رنگ سفید یا کرم روشن خورده بود اما سال ها گردوخاک و کثافت به رنگ شیر فاسد درش آورده بود. هیچ گچ بری ای، هیچ ویژگی خاصی نداشت. بی پیام. بدون طرح و نقش. وظیفه ی خود را صرفا به عنوان بخشی از ساختمان به درستی ایفا می کرد اما از این فراتر نمی رفت.